Dick was een paar dagen weg en ik dacht “laat ik eens iets gaan doen, waar ik hem niet zo’n plezier mee doe, maar mezelf wel!”. Omdat ik nog helemaal in de sfeer van de “fleurissement” zat, ging ik een botanische tuin bezoeken en doe ik daar hiervan even verslag, in tekst, maar natuurlijk vooral ook in foto’s. Er zijn verschillende botanische tuinen hier in de Vogezen:
Jardin Berchigranges in Granges-Aumontzey
Jardin botanique de Gondremer in Autrey
Jardin d’Altitude du Haut Chitelet op de Col de la Schlucht bij Xonrupt
Jardin des Panrées in Cornimont.
Jardin Berchigranges ligt op 20 minuutjes rijden bij ons vandaan, dus dat leek me wel een mooie bestemming voor mijn solo-uitje. Voor mij begon het uitje al bij vertrek, want ik blijf het leuk vinden om hier door de omgeving te rijden en te genieten van al het natuurschoon en leuke plaatsjes/gehuchtjes. Nou ben ik niet zo’n enorme held in de auto en ben ik een beetje bang van steile en smalle weggetjes en eventuele tegenliggers. Maar het fijne aan de omgeving waarin wij wonen, vind ik dat de wegen hier over het algemeen heel goed te doen zijn, zodat ik dus niet met klotsende oksels in de auto zit, maar gewoon lekker zit te genieten.
Naast Jardin Berchigranges ligt een ruime parkeerplaats, dus dat was ook al fijn (want parkeren is ook niet zo mijn ding…hahaha). Van de parkeerplaats naar de ingang van de tuin, moet je even een klein stukje lopen over een paadje langs een mooie groene heg en een afscheiding naar de weg en dan stap je de tuin in. Het begon meteen goed, want het gebouwtje waar de entree in is, is al meteen heel sfeervol. De muren zijn gemaakt van houtblokken met cement ertussen en alles straalde meteen een heerlijke ambachtelijke en natuurlijke sfeer uit. De dame achter de kassa was erg aardig, gaf me een plattegrond mee, legde uit dat ik mijn waterfles in de toilet eventueel kon bijvullen, dat ik niet mocht picknicken in de tuin, maar wel tussendoor wat mocht gaan eten ergens anders en weer terug komen en dat ik ook veilig op blote voeten door de tuin en over het gras mocht lopen, want alles was pesticide-vrij. Fijn ook om te merken dat mijn Frans inmiddels wel zo goed is dat ik zo’n uitleg prima kan volgen en ik vervolgens ook nog iets zinnigs terug kan zeggen.
Vanuit het entreegebouwtje start er een looproute door de tuin, zodat je niks hoeft te missen en alles kan bekijken. De tuin is verdeeld in 20 verschillende “sub-tuinen”, die wel heel natuurlijk in elkaar overlopen. De eerste stap die ik in de tuin zette was op een stuk gras dat zo perfect was, dat het wel nep leek! Hier zou onze “chef gras” (oftewel Dick) nog een puntje aan kunnen zuigen! De eerste paar sub-tuinen zijn cottage-achtig, maar ook voorzien van prachtige kleine waterpartijen, houten paden/loopvlonders en kabbelende beekjes met mooie borders en bloemen ernaast. Wat ik mooi vond was dat de tuin heel goed onderhouden is, heel netjes is, maar het wel heel natuurlijk aanvoelde. Ook de borders zijn voor mijn gevoel heel natuurlijk aangeplant.
Via een bruggetje liep ik verder naar een stuk dat veel rotsachtiger was en waar allerlei vlinders van bloem tot bloem vlogen. Via een paadje met onwijs lekker geurende bottelrozen kwam ik bij een stuk met een omsloten “tuinkamer” en een soort doolhof van buxusheggen, maar dat stukje sprak mij minder aan omdat ik die super nette strakke buxusheggen bij elkaar juist weer minder natuurlijk vond.
Waar ik wel weer enorm van genoot was het stuk dat ze “de tuin van de mossen” noemen, en dat is een soort mini-bosje met rotsen helemaal begroeid met mossen. Ik hou in de bossen om ons heen al heel erg van de bemoste rotsen etc., dus in dit stukje tuin kon ik mijn hart op. Het zonlicht scheen ook prachtig door de bomen op het mos, en er hing een hele serene sfeer.
Overal in de tuin zijn bijpassende zitplekken gecreëerd als je even wil gaan zitten en de tuin op je in wil laten werken. Door het hoogteverschil heb je op verschillende plekken ook prachtig uitzicht op de tuin én op de omgeving.
Vanaf de mostuin liep ik verder naar de “Le Jardin Bohémien”, en terwijl ik dit schrijf vraag ik me opeens af of wij dit in het Nederlands een bohemische tuin zouden noemen… bestaat het woord “bohemisch” eigenlijk in het Nederlands? Enfin… Le Jardin Bohémien was eigenlijk één groot heuvelachtig veldbloemen-perk met een slingerende looproute van dat perfecte gras erdoorheen. Dat gras nodigt overigens wel echt uit om er met blote voeten overheen te lopen en dat voelt heerlijk! Ook hier weer allerlei insecten die net als de menselijke bezoekers lustig genoten van alle bloemen.
Via een soort houten tuin en een stuk met mooie rotsen en een klein watervalletje kwam ik bij het einde van de looproute uit. Hier staat nog een mooie kiosk waar je even heerlijk kan zitten om nog uit te kijken over al het groen- en bloemenpracht. Hier heb ik nog even fijn zitten de mijmeren over de inspiratie die ik het opgedaan voor onze eigen tuin.
Al met al was het een zeer geslaagd solo-uitje voor mij en zou ik liefhebbers van (botanische) tuinen zeker een bezoekje aanraden. Ik ga zeker ook nog een keer een andere botanische tuin hier in de omgeving bezoeken. En misschien wat inspiratie in onze eigen tuin verwerken, alhoewel die wel nog mijlenver af staat van het niveau van deze botanische tuin. Maar gelukkig geniet ik toch ook al in onze tuin!
Nog even wat praktische info:
– De entreeprijs per volwassenen is 13€.
– Reken zeker op 2 uur tijd als je de tuin rustig wil verkennen en er van wil kunnen genieten.
– Je mag niet picknicken in de tuin en er is ook geen plek waar ze iets te eten serveren. Ik was rond 11 uur en mocht wel even buiten de tuin iets gaan eten en daarna terug komen.
– Huisdieren zijn niet welkom, en er wordt verwacht dat je eventuele kinderen goed in de gaten houdt, zodat ze niet rennen over het gras over gaan klauteren over rotsen etc.
– Door de hoogteverschillen is de tuin niet toegankelijk voor rolstoelers en buggy’s/kinderwagens.
Meer info: www.berchigranges.com
