Geschreven door: Marijke
Ooit in een ver ver verleden heb ik de HTS Bouwkunde afgerond en 7 jaar op verschillende architectenbureaus gewerkt. Mijn hersenen werken echter zo dat, als er nieuwe kennis bij komt, oude kennis dan ook héél snel verdwijnt. Van deze bouwkundige jaren hebben ik dus niet zo heel veel kennis meer over. Maar wat ik wel nog kan, en graag doe, is plattegrondjes tekenen. Omdat we hier verschillende “travaux” willen aanpakken, zijn we inmiddels in het sprookje van de 1001 offertes beland. Het overzicht is af en toe een beetje uit het zicht. Maar mijn plattegrondjes helpen in ieder geval in het communiceren van onze plannen en ideeën.
Zo ging ik gewapend met mijn plattegrond van de keuken alleen op bezoek bij 2 verschillende keukenbouwers. Met handen, voeten, tekening en mijn nog iet wat beperkte kennis van de Franse taal, lukte het me om uit te leggen wat ik graag wilde. Ook een carportbouwer en een keukensloper stond ik alleen te woord. Een hele goed oefening, want tja.. dan moèt ik wel hè. Ik weet nu dus dat een “évier avec égouttoir” een spoelbak met een…… is. Tja hoe zo’n ding in het Nederlands? Zie je wel nieuwe kennis komt erbij en oude kennis vliegt weg!
Overigens spreek ik soms Frans terwijl ik het niet door heb. Met mijn tekening van de carport in de hand, sprak Dick met een carportbouwer. Tussendoor herinnerde ik Dick even aan iets wat de man, die een offerte voor het terras had gemaakt, zei. Dus ik zeg: ”De terrassenman zei…”. Waarop de carport-man zei: ”Oui oui, le terrassement!” 😉
Naast de kennis van plattegrondjes tekenen, hield ik aan mijn bouwkundige jaren ook nog een andere soort “kennis” over. Uit die tijd ken ik namelijk Inez, en zij kwam afgelopen week in Xamontarupt op klusvakantie! Aangezien Dick afgelopen week van huis was, kwam dat extra goed uit, want samen klussen ijvert toch altijd meer dan in je upje klussen.
Naast het schilderen van de muren van één van de slaapkamers en de woonkamer van de gîte, hebben Inez en ik ook lekker samen ge-aperooood. Verder ontdekten we o.a. dat je tweeling kan zijn met 11 jaar verschil, dat in Gerardmer in een half uur tijd opeens bijna alle restaurants daar vol kunnen zitten en dat vertellen dat je de “ami de famille” bent soms tot rare blikken leidt.
De fijne klusweek hebben we met Dick er weer bij afgesloten met een etentje in ons nieuwe “stam-restaurant”. Daarover schrijf ik een andere keer meer!
Bon dimanche et au revoir!
