Over verbouwen, magnetrons en zicht op de opening!

Hè hè, terwijl beneden in de gîte de “badkamerman” druk bezig is met tegelen, heb ik het laatste stukje oude behang in de toilet verwijderd! En net op tijd, want ik begon een behoorlijke haat-liefde-verhouding te ontwikkelen ten opzichte van behang verwijderen. Iedereen die ooit behang heeft verwijderd weet hoe bevredigend het is als je in 1x een hele baan eraf kan trekken, zonder dat er sporen of restjes achterblijven: heerlijk! Maar dan zijn er natuurlijk ook altijd stukken die ècht niet willen loslaten en met al hun “behang-moleculen” zich vast blijven grijpen aan de ondergrond. Daarop kun je voor gevoel dan uren krabben en peuteren: vreselijk! Maar goed, dat is nu klaar! Weer een mijlpaal bereikt! Zo zijn we weer een stukje verder in de verbouwing van de badkamers en WC’s en ook weer een stapje dichterbij de opening van de gîte.

Het is heel fijn om de vooruitgang te zien nu. Net zoals elk stel dat een “ik vertrek”-achtige stap neemt, kregen we het namelijk op een gegeven moment wel een beetje benauwd. Door allerlei grote en kleine klussen die zich opstapelden en een schouderblessure bij Dick, zagen we even door de bomen het Vogese bos niet. Maar voordat we echt konden stressen, stuitten we via Facebook op een Nederlands stel uit de buurt, dat handig is en ons helpt met diverse klussen. Nu kunnen we dus steeds meer afstrepen op de kluslijst en weten we ook dat een klus degelijk en goed wordt uitgevoerd.

Naast deze handige “Hollanders”, hoort de Franse “badkamerman” en een Franse elektricien ook bij het La Vision-verbouwteam. De badkamerman is een rustige sympathieke vent die grondig te werk gaat en (fijn voor mij) rustig en duidelijk praat. En dat is fijn, want hij heeft zeker een maand werk hier, dus hij loopt hier nog wel even rond. De elektricien gaat eind maart met pensioen, maar stel je daarom beslist geen afgepeigerde man op het eind van zijn krachten voor…. wat een wervelwind is die man! Gelukkig heeft hij geen maand werk hier, want na een gesprek met hem ben ik doodmoe. 😉

Stel je voor dat je iemand iets probeert te vertellen en hij ondertussen meteen overal induikt en zo 10 vragen op je afvuurt: “En hoe zit dit? En heb je hieraan gedacht? Waar gaat deze leiding heen? Et cetera. ” Dat is dus de elektricien, maar we zijn ondanks dat hij doodvermoeiend is wel heel blij met hem, want hij werkt goed en helpt ons ook met al zijn vragen.

Met deze Franse “werkmannen” in huis, leren we de Franse cultuur ook nog iets beter kennen. Natuurlijk wisten we dat de Fransen in principe warm eten tussen de middag. Bij bedrijven hebben werknemers meestal 1 tot 2 uur pauze en dan wordt er vaak buiten de deur ergens een plat de jour gegeten. ZZP’ers zoals onze badkamerman en elektricien hebben daar echter niet echt tijd voor, en daarom nemen ze zelf een lunchmaaltijd mee naar hun werk inclusief hun eigen magnetron om het op te warmen. Zo hadden we vorige week opeens 2 magnetrons staan beneden, één van de badkamerman en één van de elektricien. Nog een geluk dat “de Hollanders” gewoon een belegd stokbroodje meenemen, want anders had de elektricien nog een extra stopcontact aan moeten leggen voor een 3e magnetron! ;D

Naast badkamers en WC’s, krijgt trouwens de keuken in de gîte ook een flinke opfrisbeurt, pakken we de serre/fietsenberging aan en zijn we bezig met de plannen voor onze eigen carport/dakterras. Ik merk dat mijn oude studie Bouwkunde zo toch nog wel van pas komt, mijn ruimtelijke inzicht, vermogen om dingen te bedenken en wat eenvoudige schetsen en plattegronden te tekenen heb ik daar aan overgehouden en al volop gebruikt nu. Maar eerlijk gezegd is het dat dan wel, ik had best iets meer van de studie mogen onthouden denk ik nu vaak. 😀 Gelukkig heb ik wel nog contacten uit de tijd dat ik op architectenbureaus werkte en één oud-collega hoort op afstand nu ook bij het La Vision-verbouwteam. Hij maakt nu namelijk de tekeningen voor de carport met dakterras!

We zijn super blij met ons internationale team, maar stiekem hebben we ook veel zin in de tijd dat ze niet meer hier rond lopen of ons op afstand helpen. Want dat betekent namelijk dat alles af is! Dat zal zo rond midden februari gaan zijn. Daarom is de gîte nu vanaf zaterdag 26 februari al te boeken. Dan mogen de eerste mensen onder de nieuwe douches komen staan, op de nieuwe WC´s komen zitten, in de opgeknapte keuken koken en in de heerlijke bedden met M-line matrassen slapen!

La Route des Crêtes

De “Route des Crêtes” is een weg over de hoogste bergkam in de Vogezen, met prachtige uitzichten. Een aanrader om met de auto, fiets of te voet te verkennen.